Kredyty denominowane w CHF

Kredyt denominowany w CHF to kredyt, w którym wnioskowana kwota kredytu jest wyrażona od początku w CHF na podstawie wstępnego przeliczenia wnioskowanej przez kredytobiorcę kwoty kredytu wyrażonej w PLN i szacunkowo przeliczonej na CHF. Kwota denominowana nie jest znana w chwili zawierania umowy kredytu (kredytobiorca nie wie, jaką kwotę kredytu w PLN otrzyma). Kwota kredytu jest wypłacana i spłacana w PLN. Przeliczenie startowe zadłużenia odbywa się według kursu kupna CHF banku, a raty kredytu są przeliczane z CHF na PLN po kursie sprzedaży CHF banku.

W pierwszej kolejności Kancelaria dokonuje analizy dokumentów dotyczących indywidualnej umowy kredytowej pod kątem istnienia postanowień niedozwolonych i na tej podstawie określa przysługujące kredytobiorcy wobec banku roszczenia. Do dokonania takiej analizy niezbędne są następujące dokumenty:

• umowa o kredyt hipoteczny wraz ze wszystkimi załącznikami,
• regulamin (jeżeli był załączony do umowy o kredyt hipoteczny),
• wszystkie aneksy do umowy o kredyt hipoteczny (w tym zmiany regulaminu wysyłane przez bank).

W drugiej kolejności kredytobiorca powinien samodzielnie uzyskać od banku zaświadczenie obejmujące informacje za okres od dnia podpisania umowy o kredyt hipoteczny do dnia sporządzenia przedmiotowego zaświadczenia:

• zestawienie przedstawiające datę płatności każdej raty i oprocentowanie zastosowane przez bank do każdej raty,
• zestawienie przedstawiające kwoty pobrane przez bank – kwoty te powinny być wyrażone w PLN i CHF (dopiero po podpisaniu aneksu umożliwiającego spłacanie kredytu bezpośrednio w CHF zestawienie powinno przedstawiać kwoty pobrane przez bank w CHF) i kurs sprzedaży CHF banku na dzień spłaty przez kredytobiorcę każdej raty kredytu,
• zestawienie o wysokości każdej transzy kredytu w PLN i CHF oraz dacie wypłaty każdej transzy kredytu.

Bank wyda przedmiotowe zaświadczenie na pisemny wniosek kredytobiorcy.

W dalszej kolejności na podstawie treści uzyskanego z banku zaświadczenia zostanie wyliczona nienależnie pobrana przez bank kwota kredytu (której zwrotu kredytobiorca będzie się następnie domagać w kierowanym przeciwko bankowi pozwie o zapłatę).

Na dochodzenie roszczeń przeciwko bankowi kredytobiorca ma 10 lat od dnia zapłaty pierwszej raty kredytu.

W celu przerwania biegu przedawnienia roszczenia przeciwko bankowi w indywidualnej sprawie kredytobiorcy Kancelaria sporządza i wnosi do sądu wniosek o zawezwane banku do próby ugodowej i po skierowaniu takiego wniosku do sądu wskazany wyżej termin 10 lat biegnie kredytobiorcy na nowo.

Samo złożenie przez kredytobiorcę w banku reklamacji nie przerywa biegu terminu przedawnienia roszczenia kredytobiorcy przeciwko bankowi.

W przypadku występowania w indywidualnej umowie kredytowej postanowień niedozwolonych i istnienia podstaw prawnych do formułowania przeciwko bankowi roszczeń Kancelaria w imieniu kredytobiorcy wzywa na piśmie bank do uznania tychże roszczeń.

W sytuacji braku uznania przez bank przedmiotowych roszczeń Kancelaria rozpoczyna procedurę sporządzania przeciwko bankowi pozwu o zapłatę.

KONCEPCJA POZWU

Kancelaria dąży przede wszystkim do unieważnienia umów kredytowych z uwagi na fakt, iż kredyty nie spełniają przesłanek prawnych kredytu.

Zgodnie z art. 69 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo bankowe z dnia 29 sierpnia 1997 roku umowa kredytu powinna określać w szczególności kwotę i walutę kredytu.

Są zatem kredyty w walucie polskiej i w walucie obcej (przy czym tylko te ostatnie są kredytami walutowymi).

Na chwilę zawierania umów kredytowych przepisy prawne nie przewidywały takiego kredytu jak kredyt denominowany w CHF.

Wprawdzie na skutek wejścia w życie ustawy antyspreadowej z dnia 29 lipca 2011 roku pojawił się w prawie bankowym zapis, że w przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej umowa kredytowa powinna przewidywać dodatkowe warunki.

Jednakże w rzeczywistości zapis ten nie zmienił cech kredytu, który w dalszym ciągu może być tylko w walucie polskiej lub w walucie obcej.

Ponadto kredytobiorcy otrzymali z banku nie walutę obcą a walutę polską.

Dodatkowo w większości przypadków kredytobiorcy spłacają kredyty w walucie polskiej.

W walucie polskiej wyrażona jest także w większości przypadków kwota hipoteki na nieruchomościach kredytobiorców.

Co więcej banki same w kierowanych do kredytobiorców oficjalnych pismach wskazują, iż są to kredyty złotówkowe jedynie denominowane w CHF.

Jednakże z ostrożności procesowej w pozwie podnoszona jest także kwestia bezskuteczności klauzuli umownej dotyczącej przeliczania rat kredytów z CHF na PLN po kursie sprzedaży CHF banku.

W rzeczywistości bank ustala ten kurs samodzielnie według tylko jemu znanego sposobu.

Pozew o zapłatę dotyczy nadpłaconej kwoty kapitału i odsetek.

W tym zakresie kwota do zapłaty przez bank to różnica pomiędzy faktycznie uiszczoną przez kredytobiorcę kwotą kredytu a kwotą, którą kredytobiorca winien uiścić biorąc pod uwagę kurs średni NBP na dzień spłaty danej raty kredytu.

Zgodnie z art. 358 § 2 kodeksu cywilnego:

„Wartość waluty obcej określa się według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia wymagalności roszczenia, chyba, że ustawa, orzeczenie sądowe lub czynność prawna stanowi inaczej. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może żądać spełnienia świadczenia w walucie polskiej według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia, w którym zapłata jest dokonana.”

W pozwie będzie odniesienie się do prawomocnych wyroków Sądu Okręgowego w Warszawie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, orzeczeń Sądu Najwyższego, prawomocnych wyroków sądów powszechnych, prawomocnych orzeczeń sądów europejskich, stanowiska Rzecznika Finansowego (w tym wyrażonego w jego Raporcie z dnia 6 czerwca 2016 roku), stanowiska Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie i stanowiska innych instytucji finansowych.

Przed wniesieniem pozwu w każdej indywidualnej sprawie kredytobiorcy Kancelaria występuje do Rzecznika Finansowego o wydanie istotnego poglądu w sprawie dotyczącej umowy kredytowej kredytobiorcy.

AKTUALNE STANOWISKO RZECZNIKA FINANSOWEGO

Rzecznik Finansowy w dniu 6 czerwca 2016 roku opublikował raport zatytułowany „Analiza prawna wybranych postanowień umownych stosowanych przez banki w umowach kredytów indeksowanych do waluty obcej lub denominowanych w walucie obcej zawieranych z konsumentami”, który wskazuje na nielegalne praktyki banków w przypadku kredytów denominowanych w CHF.

Kancelaria nie prowadzi postępowań grupowych (w ocenie Kancelarii pozwy grupowe są mniej efektywne od pozwów indywidualnych).